„DOROTKA PO DRUGIEJ STRONIE TĘCZY”
Dnia 7 grudnia 2018 r. uczniowie edukacji wczesnoszkolnej po raz kolejny byli na spotkaniu ze sztuką. Jedyną recenzją dzisiejszego spektaklu powinny być zdjęcia dzieci, które przez blisko godzinę starały się nawet nie mrugać oczami, by nie stracić nic z tego widowiska. A przecież przyciągnąć uwagę młodych to największa z możliwych sztuk szczególnie w dobie coraz to nowszych osiągnięć techniki.
„Dorotka po drugiej stronie tęczy” to z pozoru banalna historia o dążeniu człowieka do „ulepszania” siebie, poprawiania wad. Wszyscy przecież chcemy być mądrzy, dobrzy, odważni i do tego ładni. Próbujemy dorosnąć do oczekiwań rodziców i świata. Sami również stawiamy sobie wysoko poprzeczkę. Współczesna cywilizacja, a w niej człowiek, nie znosi kompromisów. Nie można być trochę mądrym – albo się jest, albo zostaje się skazanym na rolę głupca. Stereotypy, które w nas mieszkają każą za wszelką cenę doskonalić się. Często nie będziemy tak dobrzy, by już nic nie zmieniać.
Nasi bohaterowie zbyt późno odkrywają, że to, do czego dążyli, było w nich od początku. Strach na Wróble wykorzystuje zdrowy rozsądek, mimo iż w jego mniemaniu nie ma rozumu. Drwal troszczy się o wszystkich, a przecież uważa, że nie ma serca. Lew w swoim tchórzostwie nie boi się stanąć po stronie słabszych i upokorzonych. Dobroć i dzielność mieszkają w każdym z naszych bohaterów. Potrzeba tylko czasem najzwyczajniej udowodnienia tych cech. Bo czyż kapelusz z kwiatami doda rozumu? Nie, ale jest namacalnym dowodem bujnej wyobraźni. Zadowalamy się substytutami, bo tak ciężko jest spojrzeć naprawdę na siebie i innych w prawdzie. Wymagania rodziców, świata, szkoły trzymają nas w chorobliwym pędzie ku nie wiadomo czemu.
A może wszystko jest w zasięgu ręki, tak jak pantofelki na stopach Dorotki . . .
Red. T. Mierzwa